Βίοι παράλληλοι

Ο Πλούταρχος είχε ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο να γράφει βιογραφίες. Παραλλήλιζε σπουδαίους και αξιομνημόνευτους άνδρες ώστε να τονίζει το ήθος, τη σκέψη και το τρόπο ζωής τους. Αν και οι βίοι που μας παρουσιάζει ο Πλούταρχος είναι παράδειγμα προς μίμηση, εγώ θα αποπειραθώ το αντίθετο αντιγράφοντας αυτή τη τεχνική. Καμία φορά άλλωστε το παράδειγμα προς αποφυγή δίνει ισχυρότερο ερέθισμα από αυτό της μίμησης.

Γιώργος Παπανδρέου
Δε θα ήθελα να κουράσω λέγοντας γεγονότα εγκυκλοπαιδικής φύσεως. Αυτός ο λαμπρός πολιτικός ξεκίνησε τη καριέρα του αναφωνώντας ‘’στις κάλτσες’’ αντί για τις κάλπες στη προεκλογική του ομιλία. Κέρδισε τις εκλογές λέγοντας το ιστορικό πλέον ‘’λεφτά υπάρχουν’’, χωρίς να εξηγεί φυσικά ότι εννοεί τα λιγοστά στις τσέπες μας και καθιερώθηκε ως ο μεγαλύτερος ψεύτης της μεταπολίτευσης. Ενώ βγήκε το βίντεο με τον Στρος Καν που το κατέταξε στους μεγαλύτερους απατεώνες κατάφερε να προσποιηθεί, μαζί με σύσσωμο το πασοκ, πως τίποτα δεν έχει συμβεί παίρνοντας οσκαρ θεατρινισμού. Τέλος , λίγο πριν το πολιτικό του θάνατο κατάφερε να καταρρακώσει ακόμα περισσότερο το ήδη διαλυμένο πολιτικό σύστημα που τον ανέδειξε, αποκαλύπτοντας τη σχέση του πασοκ με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθώντας να αντλήσει πολιτική υπεραξία από το οτιδήποτε. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος για να διατηρήσει μια καρέκλα; Α, για να μη ξεχάσω, αν και δε βαραίνει ευθέος τον ίδιο, ο αδελφός του σε κείμενο που των στηρίζει υπογράφει ως Τροκσι. Φανταστείτε για τη οικογένεια μιλάμε μπόλιασαν τη κάλτσα με το Λενινισμό. Σχηματίζω την εντύπωση, πιστεύω δικαιολογημένα, πως αυτός ο άνθρωπος αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα στείρου μηδενισμού , φιλαυτίας και τυχοδιωκτισμου.


Ηρόστρατος
Λίγα είναι γνωστά για αυτόν τον άνδρα. Στη προσπάθεια του να μείνει στην ιστορία προέβει σε μια ανόσια πράξη. Έκαψε το ναό της Αρτέμιδος, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Τέτοιο ήταν το πάθος του να το μνημονεύουν οι συμπολίτες του, τέτοια ήταν η ανάγκη του για αναγνώριση ώστε δε δίστασε να κάψει εν μια νυκτί κάτι που η δημιουργία του χρειάστηκε εκατόν είκοσι χρόνια. Οι Εφέσιοι των συνέλαβαν και τον θανάτωσαν απαγορεύοντας τη μνεία του, η οποία όμως διατηρήθηκε στηλιτεύοντας πάντα την πράξη του. Το οξύμωρο σήμερα μάλιστα είναι πως ενώ σώζεται το όνομα του καταστροφέα του ναού, δε σώζεται αυτό των δημιουργών του. Τι άραγε είναι ικανό να σταματήσει ορισμένους ανθρώπους από το να πετύχουν το σκοπό τους;

Υ.Γ : Αν το όνομα Πλούταρχος δεν σας έφερε κάτι άλλο στο μυαλό εκτός από τον ελαφρολαικό τροβαδούρο που τον φυσάει ο βοριάς από το σπασμένο του το τζάμι, υπάρχει λύση. Επειδή τα βιβλία είναι ακριβά και δυστυχώς λεφτά δεν υπάρχουν προτείνω μια σύντμηση ενός μέρους από το έργο του Πλούταρχου ‘‘ο μικρός Πλούταρχος’’ του Λέων Μελά. Γιατί τα παραδείγματα προς μίμηση είναι και αυτά απαραίτητα.