ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ

Δε μπορεί σίγουρα θα τους έχετε συναντήσει, ζουν ανάμεσα μας. Αναφέρομαι στους ανθρώπους που έχουν αναπτύξει μια αντίληψη ταύτισης του χθες με μια όμορφη, χαρούμενη, ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Για να γίνω πιο σαφής εννοώ καθημερινούς χαρακτήρες με βασικό τους χαρακτηριστικό τη φράση ‘’αυτά στην εποχή μας δεν γινόντουσαν ’’. Μη περιοριστεί όμως η φαντασία σας στην αθάνατη ελληνίδα γιαγιά που έχει την άνωθεν φράση καθημερινά στο φρασεολόγιο της, οι παραλλαγές της δε γνωρίζουν φύλο και ηλικία. Οι φορείς της βέβαια μοιράζονται αυτό το βαθύτερο αίσθημα κατανόησης που οι άνθρωποι αναπτύσσουν βλέποντας τηλεόραση. Δε ξέρω χρονικά πότε τοποθετείτε αυτή η μανία εξιδανίκευσης του παρελθόντος .Η φαντασία μου με περιφέρει στη στιγμή όταν ο άνθρωπος ξεστόμισε τις πρώτες του λέξεις ,αν όχι παλιότερα. ΑΧ! Σκεφτείτε ένα πάππου να προσπαθεί με κραυγές να εξηγήσει στο εγγόνι του πόσο καλύτερα ήταν στα νιάτα του, που είδε ένα δεινόσαυρο να τρώει την αδελφή του, σε αντίθεση με τους σημερινούς νέους που με τη φωτιά δάμασαν τα κτήνη.

Δώστε μου το χέρι σας ας περιπλανηθούμε στο προηγούμενο αιώνα, μη φοβάστε δε θα συναντήσουμε δεινοσαύρους………………….Οσο για κτήνη λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σας εγγυηθώ.

Όπως καταλάβατε θα ξεκινήσω με το ανώτερο ήθος που είχαν οι άνθρωποι πριν η πρόοδος τους τσακίσει. Θυμηθείτε τα χρόνια της Τρούμπας, σε αντίθεση με αυτές τις ξένες, τα κορίτσια μας ψυχαγωγούσαν με ποιοτικό τρόπο τον 6 στόλο αφού στερούνταν κάθε άλλο μέσο επιβίωσης. Όσο για την επιγραφή στην πόρτα μη νομίζετε πως είναι για να κρατάει τη λιμπιντική διάθεση των ναυτών μακριά που είχαν μετατρέψει το Πειραιά σε ένα τεράστιο πορνείο, είναι προς ενημέρωση του ταχυδρόμου.

Σας ξένισε η φωτογραφία? Αναφέρεται στην ανάγκη προικός, άλλον ένα θεσμό που οι συγκαιρινοί βάρβαροι κατέλυσαν. Πανωσέντονα, κατωσέντονα, βρακιά και φυσικά το απαραίτητο διαμέρισμα, κατά προτίμηση ρετιρέ. Θυμάμαι μια ατάκα του Κωνσταντάρα ‘’όχι και να πληρώνουμε για να παντρεύουμε τα κορίτσια μας, για τα σκουπίδια πληρώνουμε να τα ξεφορτωθούμε’’. Δε πειράζει όμως που παζάρευαν τις γυναίκες σαν εμπόρευμα ήταν αγνές τότε όχι όπως σήμερα.

Καταλάβατε ε? ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, «μια χούντα μας χρειάζεται». Τι και αν γινόταν ένα πραξικόπημα κάθε φορά που χαλούσε η διάθεση του παλατιού η ενός στρατιωτικού. Τι να πρωτοθυμηθώ τον εθνικό διχασμό, τις εκλογές βίας και νοθείας, το βρώμικο εξήντα πέντε. Κορυφαίο παράδειγμα ο παππούς πάγκαλος που μετρούσε το ύψος της γυναικείας φούστας για να διαφυλάξει την αρετή μένοντας γνωστός ως ο δικτάτορας με τη μεζούρα. Όσο για την επταετία δε θέλω να μετάσχω σε μια στείρα αντιπαράθεση περί οικονομικού θαύματος. Θα το δεχτώ δίχως άλλο και ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη από τους κατοίκους της άνω ραχούλας να πω πως θεωρώ αδιάφορο αν έφτασε ο δρόμος στο παλιοχώρι τους εν συγκρίσει με τη στέρηση της ελευθερίας του λόγου και σκέψης. Κλείστε όμως τα αυτιά σας στις σειρήνες που σας λένε πως έστω και στις κατά επίφαση δημοκρατίες δρόμοι γίνονται αν δε γίνονται εδώ το πρόβλημα είναι που δεν έχουμε χούντα.

«Ναι αλλά παλιά δε μπαίναμε στα σπίτια μας μέρα μεσημέρι και μας κλέβαν» Εδώ τι να πω. Όχι, όχι έχουν δίκαιο. Παλιά δεν υπήρχαν κλέφτες. Αυτό βέβαια ίσως έχει να κάνει με το ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού ήταν σα τη γιαγιά που βλέπεται παρακάτω οπότε ήταν άσκοπο να κλέψεις κάποιον που δεν έχει τίποτα άλλο εκτός από το ίδιο χάλι με σένα. Άλλοι πάλι μιλάνε για συμμορίες ληστών σαν του Γιαγκούλα που λεηλατούσαν την επαρχία. Για ανθρώπους με περίεργα ρούχα ονόματι ‘’μάγκες’’ που μαχαίρωναν αλλήλους δίχως λόγο και αιτία ,μετατρέποντας την Αθήνα σε Τέξας. Αυτά βέβαια όταν το επίσημο κράτος δεν αποφάσιζε να ενισχύσει το τουρισμό της Μακρονήσου ή πιο χωράφι θα φάει ο δρόμος χωρίς αποζημίωση. Ποιοι άραγε μας στέρησαν τέτοιο παράδεισο?

Ελπίζω να απολαύατε το ταξίδι στο όμορφο παρελθόν μας όσο και γω. κλείνοντας πέρα από ένα ποίημα που διατυπώνει τη διαχρονική κατάσταση τούτου του τόπου, η ελπίδα πως καταλάβατε τι πρέπει να κάνετε με των επόμενο ονειροπόλο προηγούμενων δεκαετιών που θα βρεθεί στο δρόμο σας.

'Η ωραία Ελλάς'
Ξεύρεις την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα
που κοκκινίζ' η σταφυλή
και θάλλει η ελαία;
Ω δεν την αγνοεί κανείς,
είναι η γη η ελληνίς
Βλάχος Άγγελος